english man in new york..

ben ve benim ucusan dusuncelerime bir yenisi daha. geldigimden beri kendimi giderek daha cok cinli hissediyorum bu sehirde. gozlerim hala yuvarlak ama kendim o kadar cıkıntılıyım ki, yuvarlanmam gerekirken biraz, hala etrafıma batıyorum, hala rahat edemiyorum. new york'da bir ingiliz olmak bundan cok daha kolay, kesin. onu daha sora tartışırız, şimdi konudan sapmak olur.
ama ben burdakihayata giderek daha cok alısmam gerekirken, her gün daha cok cinli gibi hissediyorum kendimi. metroya binerken itişip kakışmanın kural oldugunu, yere tükürmenin rahatlamak, her kıza laf atmanın hürriyet oldugunu bilmiyordum. arabaların yayalardan daha kuvvetli oldugunu, yaya gecidinin sadece sehre renk katsın diye cizildigini daha once hic duymamıstım.
daha fenası, burda gecen 18 yıldan sora, orda gecen ufack 4 yılın beni bu hale sokucanı asla tahmin etmemistim.

bu insanları sevmedigimi soledim; kıyas yapıp londra metrosunda 10 kisinin 8'inin gazete okudugunu savundum, ''ama bizim insanimiz icten, sıcak'' dediler bana. metroda yanımda oturan adamın ictenliginden banane, kokmasın yeter!

şimdi
ben
kötü müyüm
?