Yere atilmis, ustune basilmamis, hala yanan izmarite yoldan gecen baska birinin basmasi gibi; senin birden hayatima girip beni, hayatimi darmadagin etmen..


Herkes yasio mu bunu.. yoksa sadece ben miyim..
Herkesin hayati arada bi takilio mu, dunyasinin ritmi sekio mu..
Herkesin basi bazen cok hizli donuo mu...

Dusunur dururdum..neyi dusundugumu bilmeden, bilince bir daha dusunmek istemeden, dusunur dururdum, kendimi dusunur durur bulurdum, kendimi kaybeder kaybeder sora hic olmayacak yerlerde bulurdum..sorular sorar miydim bosluga bilmiorum ama herhangi bir cevap aldigimi hic hatirlamiorum..zaman gecirirdim, zaman oldururdum, zaman kaybederdim.
Kendimi kaybetmektense.
Zaman hep vardi, oyle desen de hic bir yere kaybolmazdi. Zaman hakkinda soylenen hersey yalandi, cunku insanoglu bilmedginden korkardi, bilmedigini yabancilastirirdi, bilmedigini kendine yalan yanlis yakinlastirirdi. Zaman hep vardi, ama onlarin bildigi yalandi; zaman vardi, ama akardi, zaman yalandi, ama yasardi, sen yasadigin surece. Herkesin zamani kendisineydi, herkesin zamani kendi kalbinin atisina gore hizliydi, herkesin zamani bigun dolardi..

Dusunur dururdum..hakli da olurdum haksiz da, guclu de olurdrum, zavalli da..yillardir dusunmedigim seyler gelirdi aklima, sasardim, nerdeydiniz siz derdim, gulerdim, aglardim, susardim..hersey basa donerdi, benim yalan zamanim akmaya devam ederdi..

Ama bi gun, farkli seyler dusunurken buldum kendimi. _yilestigimin isaretiydi bu. Guldum, daha oncekilerden farkli olarak, arkasindan aglamadan. Biraz sonra, yine gulerken buldum kendimi, guldugume guldum bu kez, mutlu oldugumu farkettim, mecburiyetten degil, icten. Hayatin koseleri parlamaya baslamisti yeniden....

Tam o sirada iste, bisey hissettim ustumde. Tam gulerken ben, susturmaya gelmis gibi. Tam mutluyum derken, yalanlamak istermis gibi. Sustum, durdum; anlamaya calisirmis gibi, anlamak istermis gibi. Karanlikti, sendin; ustume bastin. Bastin gittin..bunu istedin mi, canimin acidigini hissettin mi, soramadan, sormak istedimi bilemeden..birinin atip da ustune basmadigi izmarite bambaska birinin basmasi gibi, uzak ihtimaller sonucu, yorucu cok yorucu ustumdeki ayak izin..

Ben mi, simdi mi..? goremediginden korkanlar, zamani yakinlastiranlar, herseyi insanlastiranlar, bunun adini da ask koymuslar..sozlerini dinlemiorum, inanmiorum, aci cekmem gerekiomus, sanmiorum..bi gun gelicek, sirtimdaki yara iyilesicek, seni de unutucam, biliorum..






.........ilkokulda ogretmen tahtaya bi cumle yazardi, herkes sayfa sayfa arkasini getirirdi, kompozisyon dersiydi bunun adi, guzel yazi dersinin ikinci asamasi...hic yoktan kafama dusen cumleleri bole degerleniriorum ben de, kendi kendime kompozisyon dersiyle........es..