SO '90S AND WHAT IT RECALLS.

3 tane sarki caldi arka arkaya. so 90's.
where the wild roses grow. - nick cave&kylie minogue.
wannabe. - spice girls.
don't speak.-no doubt.

ucunun de baslangicinda bana hissettirdiklerini yazmaya karar verdim, baktim sayfa onumde hala acik, beyaz kelimesiz duruyo. su anda basliyorum, ucunun de hatirlattiklarini hatirlamaya, solediklerini solemeye, dusundurduklerini dusunmeye.

kylie minogue'u hep cok sevdim. kucuklugumden beri dunyanin en guzel kadini o benim icin. baska hic kimse gecmedi onun yerine, gecemez de sanmam. gozleri hep parlak o kadinin, saclari hep parlak, kiyafetleri hep parlak. hep cok sevdim. sora bu sarkiyi, vaktinde nick cave'le soylediginde, ben farkinda degildim, cok farkli biyerde, cok farkli biriyle duymustum ilk kez hayatimda. kylie minogue ne guzel diil mi? diye sormustum sesini duyunca sarkida. bu da cok guzel sarkidir..demisti bana o. bu sarkiyi birlikteyken her duydugumuzda bu iki cumleyi hep kurduk. nick cave'in sesi yara acar, kylie minogue pansuman yapardi bu sarkida. hosumuza da giderdi. ilk genclikte yaralanmak herkesin hosuna gider icten ice, nasi olsa tenin tazedir, kanin aksa da durur, ve yara izlerinin diger bir adi da her zaman gururdur. buyudukce istemessin yaralanmak, cunku o zaman toparlanmak, kani durdurmak daha zordur..

orta bir miydik neydik. butun dunya kizlari sarsilir da biz eksik kalir miydik. ben en cok sporcu kizi severdim, oburleri cok suslu gelirdi bana. cok da severdim bu sarkilarini, gerisini cok bilmezdim de, herkesle beraber dinlerdim iste. number one tv yeni cikmisti, ozgurle burcin program yapardi, bunlarla ayni zamanda bi de george michael'in outside sarkisi meshur olmustu hic unutmam. bi onu bi bunu calar dururlardi. ne zaman turkiye'ye gelicekler, yeni kliplerini gordun mu, aslinda sarisin olanin saclari boyaymis, geri eskiden turkiyede tv'da calisiyomus, sporcu olan aslinda hic spor yapmazmis da imaj olsun diye ole giyiniyomus falan...bunlari konusur dururduk. ne onemli konularimiz varmis. noldu sora bu kizlar? hepsi bi tarafa gitti, ben gene en cok sporcu olanini sevdim, hatta never be the same again diye sarki yapti, cok tutmustum onu da. ama noldu, o da bitti..

bunda kesin orta ikiydik, sahne sahne gozumun onunde. ikodaki kirik dokuk kaset calarda butun gun bunu dinlerdik, tenefus olurdu masanin ustune cikarirdik o gri aleti, acin acin sesini derdi biri hemen ordan, butun sinif bunu dinlerdik, basa sara sara. bahceye cikarirdik, orda dinlerdik, kantine giderdik orda dinlerdik. toni braxton unbreak my heart bunla ayni zamanda cikmisti ama o pek ragbet gormemisti. sevmiyen yoktu bu sarkiyi. bu sarisin kiz gruptaki o esmer adamla berabermis ona yazmis bu sarkiyi yaaa diye herseyi bildigimizi de her an belli ederdik, etmesek ayip olurdu. yerine yeni yeni oturan ingilizcemize de yakismisti, you and meeee, used to be togeether diye diye gezinirdik ortada. hepimizin mutlu oldugu, belki de herkesin tek mutlak paydasinin bu oldugu iko zamanlari ve simdi kime sorsan, o gri kasetcalari ve onda dinledigimiz bu sarkiyi hatirlamamasinin imkansizligi...