ozledigim seyleri satir satir yazsam yanyana, burdan oraya yol yapabilirim.
bilerek yazmiyorum, yanyana koymuyorum, cunku o yoldan gecmeye, oraya donmeye su anda cok korkuyorum.
sadece sunu biliyorum,
hayatimda o kadar mutlu oldugum baska bir zaman dilimi hatirlamiyorum.
ben ki, kendimi bildim bileli hep bisiler yaziorum, derdimi yalniz bole anlatabiliyorum, anlattikca hafifiliyorum, yazmassam kum torbalarina yeniliyorum omuzlarimdaki...ben ki, ne istesem yapiorum, inat ediyorum beceriyorum...sadece, hala, henuz; oraya ait tek kelime edemiyorum. denemedim mi, denedim cok sefer. yapamadim. su anda da yapamiyorum. gozlerimin doldugu kadar ellerim dolsa diyorum, dedigimle kaliyorum. burdan oraya bakmak, her seferinde oyle anlamsiz kaliyo, ben kendimi her sferinde oyle caresiz hissediyorum ki, oraya ait yuzlerce fotograftan sadece bu ikisini secebiliyorum buraya koymak icin, gerisine elim gitmiyo, digerlerini sadece o fotograflardakilerle paylasabiliyorum, digerlerinin getirebileceklerinden, aksamin bu saatinde korkuyorum..
daha ne kadar?
bilmiyorum.
bu neydi peki?
bilmiyorum.
No comments:
Post a Comment