bazen.les amants.herseyin ustu hep kapali.

bazen gidemezsin.
bazen donemezsin.

sarhosken, beynim dakikada otuz aforizma uretirken, hic biri biseye benzemiyoken, bi anda tak diye bunlar dustu kafama. tak diye dusenler ses cikardigi icin, unutmak zor oluyo onlari. unutmadim ben de. bunu kim anlar, kime soylesem bana soru sormaz, bos bakmaz diye dusundum, aklimdan gecenler uzakta kaldi, soylemedim ben de kimseye. kimse ne dusundugumu bilmedi, ben kimsenin ne dusundugunu bilemedim. sormak istedim, cekindim, ben zaten kibarlik yapmam ve yapmamam gereken yerleri hayatim boyunca ogrenemedim.

bazen gidemezsin, bazen donemezsin.
bazen napicani bilemezsin. bazen de yapacak birsey yoktur zaten, ama sen bunu goremezsin.

gidemedigim oldu. ama her zaman donememelerimden daha az. ben hep yapmayi, gormeyi, gitmeyi, bilmeyi ve bunlarin sonuclarina katlanmayi sevdim cunku. ama yine de, gidemedigim oldu. uzakta kaldigim. uzaktan baktigim. o kadar uzaktan gorunmedigim, farkedilmedigim zamanlar oldu. ben kendim mi istedim bunu, hani hep gitmek lazimdi? evet ben kendim istedim bunu. cunku gitmek demek savasa girmek demekti cogunlukla, bu 'ben' bunu savas gibi yasamaya alismisti uzun zamandir, ve yorgundu. uzakta kalmayi, uzaktan bakmayi tercih etti, zamani geldiginde. iyi miydi bu peki, korumak miydi kendini, savasmadan, uzun yasamanin caresi miydi? hayir. bunu da biliyodu 'ben', istedigine uzaktan bakmak, istediginden uzakta kalmak, daha cok can acitirdi bazen, savasta kiliclar vardi, yirtan, kanatan, aglatan, kopartan, kesen. ama burda, uzakta da sesler vardi, sozler, resimler, cizgiler, fikirler, hepsi ben'in aklinda, hepsi o akli yerinden oynatmaya ayarlanmis. uzakta olmak care degildi, ama bazen gerekliydi. bazen yapilmasi gereken tek seydi. bazen, eger yapacak birsey yoksa, uzakta kalmak tek dogru hareketti.

donemedigim de oldu. cok. cunku cok gittim. her gittigin yerden doner misin? ben donemem. kalirim. hatta bazen, git derler gidemem. yuzsuzluk mu bu? bilmem. ama donmek o kadar kolay olmaz. tamam, basladigin noktaya donmezsin hicbir zaman, zaman gecer, pantha rei evet, ve basladigin nokta baska nokta olmus olur. ama yine baslangictir. ve baslamak zordur. her zaman. yeni zordur. alistigini birakmak, donmek, yeniye baslamak, cok zordur. ya da bazen, yeniye baslamayi istememek degil, sadece oldugun yeri sevmek, sevmek, sevmektir. birakip gidememek, donememektir. onu tanimadigin, onu bilmedigin, onun olmadigi bi hayata donmek istememektir. bunu herkes bilir. lafi cevirmeye gerek yok, ne kadar asik olmussa, o kadar cok.



o kadar cok.