elisa day

hayatlar cakisir. hep olmaz bu ama, bazen. iki insan, iki dunya, iki cografya, ustuste gelir. ve altalta. ve yanyana.

dusunceler catisir. bazen ilk gunden, bazen sadece son an. ya saganak baslar, ya yalniz simsekler cakar, ard arda.

gecmisler carpisir. kimin gecmisi daha kuvetliyse o yikar karsisindakini, onun gecmisine gore yasanir otesi.

yaralar barisir. onu acanla degil belki ama, onu kapatabilecek olanla. gelecegin umuduyla. gozu kara.

ve ruhlar alisir. herseye. cakismanin, catismanin, carpismanin, herseye ragmen calismanin ve barismanin sonunda, ruhlar herseye alisir.
acitir mi? bazen cok acitir.
kurtarir mi? bazen sadece alismak, alisabilmek kurtarir.
.
.
.
.
.
zaman geliyo, daha uyunacak cok uyku, kosulacak cok yol, soylenecek cok soz, vazgecilecek cok fikir varken, kalkiyosun, uykun yarim, yollar onunde, sozler bogazinda, fikirler henuz sessiz.
biniyosun arabaya, gidiyosun. oradan 'yok' oluyosun. orasi, senden oncesi gibi kaliyo.
oyle garip ki, aglamasan da, makyajin akiyo, sesin catliyo, kalbin citirdiyo.
aglamak daha iyi boyle durumlarda, kalbinin citirtisi duyulmuyo.

gozlerinde akmak isteyenlerin agirligi, basinda yerine oturamamis dusuncelerin agirligi, omuzlarinda yasanmislarin agirligi, midende kelebekleri ezip onlarin yerine konuslanmis o kocaman tasin agirligi.
araba gidiyo, hersey akiyo. disinda da, icinde de. dusuncelerin midendeki tasa kayiyo, omuzlarin gozunden akanlarla sarsiliyo. o sirada kulagin en yanlis sarkilari duyuyo, kapatmaya elin gitmiyo, cunku dogru soluyo, cunku sana soluyo, seni soluyo, ve duydukca, canin acidikca, hepsi daha cekilir oluyo. daha cabuk tukeniyo sanki. daha cabuk bitiyo...
.
..
...
....
evet bitiyo. eninde. sonunda.ama;
.
.
.
.
"sen bana bakma, ben senin baktigin yonde olurum."

acelem hala, hep bu yuzden.