Italya'da, 'cinema europea' dersinde, bu filmi haftalarca işlemiştik.
aklımda kalansa, sadece bu görüntü oldu, o zamandan bu zamana.
ekranın solundan sağına, ağııııır ağır ilerleyen, kırık, yıkık lenin heykeli.
ve neden soldan sağa gittiğini uzuuuun uzun açıklayan hoca.
daha geçenlerde dedim ki,
dünya sinemasının dev isimleri ile aynı dönemi paylaşıp filmlerini çıkar çıkmaz sinemada seyredebilmek,
ne büyük gurur!
dün aralarından biri eksildi ama.
Theo öldü.
kaldıralım kadehlerimiz, seslenelim arkasından, belki duyar, şu tanıdık cümleyi;
''kurduğumuz tüm hayallere rağmen değişmeyen dünyanın şerefine...!''
antio, Theo!
