hep inandığım;
aslında hepimiz, büyümek zorunda kalmış çocuklar, çocukluklarız.
küçükken istediklerimizi, istemediklerimizi, yaptıklarımızı, yapamadıklarımızı, bize yaptırılan ve yaptırılmayanlarımızı ömrümüz boyunca sırtımızda, yüreğimizde, omuzlarımızda taşıyoruz.
varlarımız ve yoklarımızla, hep istediklerimiz ve hiç istemediklerimizle birlikte büymek zorunda kalıyoruz.
hayattan beklentimiz her zaman çok basit aslında, sadece onlar da boyut değiştiriyor zamanla.
ama eksik tarafımız hep zayıf, fazlalıklarımız hep ağır kalıyo.
hep inandığım;
aslında hepimiz büyümek zorunda kalmış çocuklar, çocukluklarız.
inanması çok zor olsada aslında hala, hepimiz, safız, zayıfız, korunmasızız.
bazı şarkıların diğerlerinin ulaşamadığı noktalara dokunmasının başka bir açıklaması olamaz....
