naylon & salon.


evinde bi oturma odası (ki adı niye boledir hic anlamam diger odalarda ayakta mi duruyoruz) bide salon olan, ama buna baglı olarak salonu sadece misafir geldiginde kullanıp geri kalan zamanda da orayı her an misafir gelicekmiş gibi haır bekletip, kapısını da kapalı tutan insanları hic anlamıyorum. ısınamıyorum da ayrıca böle fikirlere. mantıgım almıyo bu olayı. kendi evinde, en mahrem, en özel yerinde kendine kısıtlama getirmek ne sacmalık, ne salaklıktır yarabbim!
vardı benim de böyle bir tanıdıgım. o kapı hep kapalı dururdu; bende bacak kadar halimle misafir sayılmayacaktım ya, bana da kapalıydı o kapılar. girmesine girerdik, ama plastik, renkli dağınıklığımızı orada yayamazdık, halının üzerine, ''ayıp olurdu''. orası hep temiz, hep derli topluydu; çünkü yaşlı teyzeler, gözlüklü amcalar oturmaya geldiginde, işte oraya buyur edileceklerdi. danteller milim kaymadan dursundu ki ,ayıp olmasındı. kristal şekerlikte hep şeker bulunur, bide gümüş kutuda kare çikolatalar olurdu. amcalarla teyzeler yesindi; biz yemesek de olurdu, hem zaten biz butun gun daha alasını yemiyo muyduk onların!

soradan buyudukce farkettim, salonunu, yani evinin en özenli en düzenli odasını başkalarına saklayan bu insanlar veya onların yeni jenerasyon çocukları cep telefonu aldıklarında ekranın üzerindeki jelatini de çıkarmıyolar, aman hemen eskimesin! bi hafta geç eskiyince huzurlu mu oluyosun ki? aynı şekilde bu insanlar veya onların eski jenerasyon anne babaları televizyon kumandasını da jelatinle falan kaplayabiliyolar, bastıkca sayılar silinmesin diye! birle üçün rengi mi değişecek dunden bugune, bırak cıksın gitsin.........


kasmayın kendinizi bu kadar, asıl biz kullanılıp atılıyoruz, hepimiz yavas yavas eskiyoruz, hepimiz bi gun bitiyoruz, yapmayın, bu kadar kasmayın. gidin salondaki koltukta oturun, uyuyun, tepinin naparsanız yapın. zaten o salonda bi gun oturup helvanızı yiip arkanızdan ne iyi insandi diip ağlasıcaklar, bari siz onlardan once orda oturmuş olun. !