"(...)gözlerini tavana dikmiş yatıyordu. zaman her şeyi hallediyor, diye düşünüyordu. beni hor görenler zamanla ayıklandı; benden üstün olduklarını düşündüğüm insanlar zamanla yere vuruldu. nasıl olacak yarabbim? o gün gelince ne yapacağım? diye titredim ve böyle anlar da gelip geçti. küçük zamanlar birikti, büyük şeyleri ezip geçti. bu baskılara bu sertliğe dayanamam, diyordum; zamanla her şey yumuşadı. düşünceler insanın canını acıtmıyor, biraz sersemletiyor o kadar. şiddet değil, süreklilik insanı yıkıyor.."

o.a.