dialog

anlattıklarımı bir bir dinledi.
sonra bir anda durdu, her ne yapıyorduysa bırakıverdi, karsıma gecti.
eliyle uzanıp, yanındaki vazodan sarı bir lale cekti.

"bak," dedi.
"cicek dedigin tek sey ister, o da sudur.
ihtiyacı olan herseyi baska bir yerden bulur, ama suyun yerini baskası tutamaz."

"su olmazsa", dedi, durdu,
"ölür."

anlasam da anlamamıstım, baglasam da tutturamamıstım.
devam etsin diye beklerken, yine birseyler dokuldu dilinden.

"ama bu cicek, ne kadar su icmesi gerektigini bilmez.
durması gereken yeri gormez, hic bir zaman hayır demez.
sen ne kadar verirsen o kadar icer, hic doymaz, hep ister.
bu yuzdendir ki, bazen, fazla su icip olmesindense,
kurumaya bırakılmak onun icin daha iyidir."

sustum.