onun sarkısını ondan daha iyi soyleyebilen, hic kimse olmadı.
ne sen, ne ben, ne onlar.
ama guzel seylere hep bi ucundan mudahil olmak istiyor ya insan,
hepimiz soyledik bu sarkıyı, yakına ya da uzaga, zaman zaman.
"Ma si è la vita che finisce, ma non ci pensò poi tanto.
Anche se si sentiva già infelice, ricominciò il suo canto..."
simdi gel gor ki, zaten bize kaldı o sarkı.
ve attenti al lupo, ve caro amico ti scrivo, ve digerleri.
simdi artık, yavas yavas, icten ice,
yukarılara bakıp ara ara bunları soylemeli.
Grazie Lucio.
No comments:
Post a Comment