baştan kabul, isim fena.
ilk defa konserde duydum, Kenan henüz çıkmamış olan albümünün şarkılarını söylüyodu, bunu da söyledi. bayılmadım da, ilk dinlediğimde. yer etmedi aklımda.
sonra sonra, biraz orada biraz burada duya duya sever oldum.
hatta hala, baştan sona bayılmıyorum şarkıya, ama o ortadaki dört satıra ölüyorum, bitiyorum.
bana mı söyleseler, ben mi birilerine söylesem, karar veremiyorum.
her seferinde bir tarafım acıyor, birilerine yalvarır gibi söylüyorum sanki. görsen, çok da içli söylüyorum ama üzülmüyorum da söylerken. bi garip.
ne kadar arabesklik toplanmışsa içimde bir yerde, her seferinde meydanlara döküyorum bu şarkıyla.
sanki ben burdayım, sen ordasın, biliyorum, biliyosun, ısıtırım, eritirsin, herşey bir tenhaya bakar, farkındayız der gibi.
ne tanıdık.
No comments:
Post a Comment