"kusmak gibi bu" dedi deborah, "kusan birine bakinca senin de miden bulanir ya, sana bakinca benim de aglayasim geliyo.."
carole sabahtan beri agliyo.
hicbisey yapamadan, bi kosede tabureye cokmus, aslinda hic de belli etmeden,sessiz sessiz agliyo.
"tu veux un the carole?" dedim, 'no c'est bon merci cherie' dedi, hayatinda ilk defa.
beni gunde 3 kere isimin ortasinda durtup 'bosver isi gel cay icelim' diyen kiz, bugun istemedi.
gittim, yanagindan optum.
uzgun ama cok huzurlu bi gulumseme gordum yuzunde.
biraz sonra, pascal'den telefon geldi, carole yukari kostu.
'babami cumartesi gunu topraga verioruz, cicekler icin philip'le konusurum'demis.
haftada 20 kere baska olumler, hic tanimadigimiz insanlar icin cicekler, celenkler hazirlarken, simdi aileden birine bunu yapacak olmak, yapmak gerekmek, agir geldi herkese..
kim yapacak, nasil yapacak, bell diil hala..
carole telefondayken yukarda, deborah'yla aslinda ne kadar herkesin icice, kolkola, birbirine bagli ve baglantili oldugunu konustuk.
ve aradan birileri kaydiginda, herkesin bi anda nasil sendeledigini.
hayatin aslinda cok garip oldugunu.
olumun de aslinda sandigimizdan cok daha aramizda, yanimizda oldugunu.
No comments:
Post a Comment