açıp açıp şiir okuyorum.
yıllardır böyle, ne zaman içim sıkışsa hep onlara koşuyorum.
cemal süreya, turgut uyar, metin altıok, birhan keskin.
onlar konuşuyolar, ben dinliyorum.
onlar hep aynı şeyleri söylüyorlar, ben hep başka şeyer duyuyorum.
sonra onları bırakıyorum, dergileri karıştırıyorum.
uzak ülkelerdeki güzel evlere bakıyorum.
timbuktu, cape town, oslo, güzelim paris.
o ahşap yerlere ne güzel çıplak ayakla basılır, tavanlar ne kadar yüksek, mutfak ne ferah diyorum.
sonra biraz çalışmaya çalışıyorum.
iniyorum, çıkıyorum, konuşuyorum.
ellerim kirleniyo, ellerimi yıkıyorum.
içimden tek bişey eklemeden sadece gerekenleri yapıyorum.
geliyorum gidiyorum, elimi gene kitaplara atıyorum.
japonların çay ritüllerini, kendilerini nasıl wabi - sabi'ye adadıklarını okuyorum.
ben de yapabilmek istiyorum.
sanırım yıllardır, gerçekten ve sadece bunu istiyorum.
başka hayatlar da var,
başka hayatlar da mümkün biliyorum.
camdan dışarı bakıyorum.
geçen ay Allahsız RTE yazmışlardı karşımdakı duvara,
üzerini beyaz boyayla kapamışlar, yeni görüyorum.
benim de ciğerlerimi beyaz boyalarla boyamışlar sanki;
buram buram tiner kokuyorum,
nefes alamıyorum.
resim: simon birch
No comments:
Post a Comment